Dankjewel, kleine man, ons grote geschenk van 2018. Dankjewel voor de levenslessen die jij bracht, nu al in jouw kleine bestaan.
Voor de liefde die van jou afspat. Altijd goede zin, altijd relaxed
Maand: december 2018
Deze week bezochten we de Winterefteling. Zus genoot van Jokie & Jet en Roodkapje (“kappie”). Felix tukte, warm ingepakt, in de kinderwagen – boze wolf noch heks of draak maakten indruk. Een attractie waar je mij niet snel in zult spotten, is het misselijkmakende schommelschip. Laat dat nu net de metafoor zijn die mijn gevoel zo treffend omschrijft.
“Goed!” kan ik voor het eerst weer oprecht antwoorden op de vraag hoe het met ons gaat. De huilie-huilie-fase van Felix (wegens prednison-bijwerkingen) is voorbij, de kleine baas lacht weer om de slechte grappen van zijn ouders, speelt erop los en slaapt sinds een aantal dagen goed. Als klap op de vuurpijl komt daar vandaag een positieve EEG-uitslag bij.
Het balletje is op veel fronten gaan rollen. Sinds onze thuiskomst na de ziekenhuisopname in oktober was prioriteit één het overleven van de heftige prednisonperiode. Daarnaast startte de zoektocht naar hoe ons leven in te richten en welke zorgverleners te betrekken. Een langere update dan je van me gewend bent, want er is veel gebeurd in een paar weken tijd. Positieve ontwikkelingen, soms ook een tikkie confronterend.
