“Wat is het stil op je blog…?” zeggen mijn volhardende ik-ga-niet-op-Instagram (waar ik nog wel eens een korte update post) vrinden. De behoefte om verhalen te schrijven op deze site voel ik minder. Gelukkig is dit een stilte ná de storm. Tuurlijk, we maken genoeg mee en houden onze zorgen. Maar de ergste mist trok op in 2019. Nu maar weer eens een langere update. 20x hoe we de balans van zorgintensief in ons leven vonden en positief het nieuwe jaar in gaan.
Tag: ontwikkelingsachterstand
Vakantie vieren met jonge kids is hard werken. Het regent vandaag pijpenstelen. Bij elkaar op de lip in de bungalow vragen we ons af hoe we deze dag doorkomen. Het humeur van Zus lijkt gevoelig voor het slechte weer, net als dat van haar moeder. De Zweedse blokhut bevat helaas geen behang waar we een peuter achter kunnen plakken. We verschonen de ene na de andere luier, aangezien Felix een rij tanden doorkrijgt. Bergen met was zeul ik naar de wasserette, want Zus heeft haar zindelijkheid gestaakt. Felix viert feest bij ons op de kamer, de nachten breken ons op. Nee, van deze momenten maakte ik geen Insta-waardige foto’s.
Iedereen bedoelt het goed. Maar als je emmertje bijna overloopt, kunnen sommige opmerkingen uit de nietsvermoedende buitenwereld keihard binnenkomen. Achteraf verzin ik een vlijmscherp weerwoord, maar op het moment zelf sta ik met mijn mond vol tanden.
Omdat niets vanzelfsprekend is bij ons thuis, is elke mijlpaal reden voor een feestje. Felix (13 maanden) maakt stapjes vooruit. Met af en toe een traantje van geluk als gevolg. Hoe typisch (en oh zo leerzaam), dat een ietwat ongeduldige, in-control-willen-zijn persoonlijkheid als ik, een kindje kreeg dat zich langzaam en totaal onvoorspelbaar ontwikkelt.
